DE HOGERE DOELEN VAN BERNADETTE DENISSEN
Handboogsportvereniging "NOOIT VOLLEERD" uit Schijf - Door Govert van Veen


Niet alleen in Zundert bewijst men dat handboogschieten een fantastiche bezigheid is.
Voor jong en oud.
Hier als voorbeeld een verhaaltje van een collega schutter uit Schijf

Bewonderenswaardige vrouw, die Bernadette Denissen uit Schijf. Hobbyboerin, de vijftig voorbij, ernstige blijvende rugklachten en een ingrijpende operatie achter de rug, maar wel nationaal kampioen handboogschieten.
'Daar ben ik verschrikkelijk blij mee.'

Eerst even gezond relativeren, die gewonnen nationale handboogtitel zaterdag in Ysselsteijn. Het waren natuurlijk niet de beste vrouwelijke schutters van het land. Want die komen uit in de eerste klasse. Dit was klasse drie. Maar toch, je moet het maar doen. Bovendien, op grond van haar gemiddelde over het afgelopen seizoen, komt Bernadette Denissen volgend jaar waarschijnlijk ook uit in de hoogste divisie. "En als ik dan win, dan ben ik echt de beste", lacht ze.

Maar deze titel, in klasse drie, was er natuurlijk ook al één om van te gaan stralen. Dat deed Bernadette Denissen dan ook. Ie- dereen in de vereniging, Nooit Volleerd, deed dat trouwens. Ze werd zaterdagavond op de club, achter café Sport in Schijf, meteen in de bloemen gezet en toegesproken. Daarna ging ze, heel nuchter, als 'cooling-down' nog een rondje schieten. Alsof ze in Ysselsteijn op dezelfde dag zowat al geen honderd pijlen had afgeschoten.

Een kanjer, die Bernadette Denissen. Vooral voor wie haar achtergrond kent. Het heeft haar fysiek niet meegezeten de laatste jaren. Ernstige rugklachten had ze al een tijdje, en twee jaar geleden werd bij haar ook nog eens (borst)kanker geconstateerd. Amper daarvan op de hoogte ging ze naar een kampioenschap en won ze zilver.
Nu, na onderzoeken en operatie, voelt ze zich weer prima. Ze schiet beter dan ooit tevoren, over het seizoen 8,7 per pijl, op
een maximum van tien. En nu was er, op datzelfde kampioenschap, goud.

Schieten doe je met een 'leeg' hoofd, zeggen zij die het kunnen weten. Anders gaat het niet. Of in elk geval minder goed. Die wetenschap maakt de prestaties van Bernadette Denissen (50) des te opmerkelijker. "Ik heb een rotperiode achter de rug en over een poos, vijf jaar na de operatie, verklaren ze je pas voor genezen. Maar als ik schiet, spookt dat echt niet door mijn hoofd. Daarom is het voor mij ook zo'n mooie sport. Als ik bezig ben, vergeet ik alles en kan ik me volledig ontspannen."
Een overwinning op de schietbaan is dus vooral een overwinning op haarzelf. Zo ziet ze het ook. "Ik had iets van 'potverdo- rie, ik laat me niet klein krijgen door die kanker.' Toen ik zilver haalde, bijna twee jaar geleden, speelde het al en was dat dus al een dubbele overwinning. En nu dus helemaal."
Haar sport heeft haar geholpen de ziekte vooral mentaal te overwinnen. Ze blijkt fanatiek. "Mijn zoon, die ook schiet, roept wel eens dat ik er verslaafd aan ben. Als ik hem opjut om mee te gaan trainen, dan zegt hij: 'Ma-a, er zijn nog andere dingen in het leven dan die handboog, hoor'. Maar ik schiet graag en train trouwens ook de jeugd van de club."

Op het erf.
Zelf trainen doet ze in de winter drie keer per week, op de club. En in de zomer haast elke dag, dan ook achter haar boerderij, iets buiten Schijf, op het erf. "Ik zet daar een blazoen weg, op 25 meter. Ik wil me in het buitenseizoen trouwens ook wat meer gaan concentreren op de grotere afstanden, veertig, vijftig meter."

Bernadette Denissen zit nog vol sportieve plannen. Doelen stelt ze zich daarbij niet. Haar ambities gaan niet verder dan 'ple- zier beleven aan de sport, dat is het belangrijkste'. Dan komt de rest vanzelf. "Ik ben allang blij dat ik nog iets kan doen waar ik m'n ontspanning in kan vinden. Vroeger reed ik paard. Dat kan nu niet meer. Boogschieten is zo ongeveer nog de enige sport die ik, met m'n rugklachten, ongestraft kan beoefenen. De onderste drie tussenwervelschijven zijn versleten. Ik heb al acht
jaar pijn. In aanleg is het een familiekwaal. Op het NK in Ysselsteijn had ik er aanvankelijk toch weer veel last van. Ik schoot dus slecht in de kwalificatie en kwam als zevende bij de laatste acht. Ik heb me er echt doorheen moeten bijten en de pijn moeten verdringen. Want als je eraan gaat denken, dan ben je verloren. Elke bijgedachte die je hebt tijdens het schieten, vertaalt zich in het schot.

Bernadette Denissen eindigde op het NK indoor (18 meter) in Ysselsteijn als winnares in de "recurve vrouwen klasse 3".